Hayat bir kendin yap, tasarimidir

Yasli bir marangozun emeklilik cagi gelmisti. Isveren muteahhidine, calistigi konut yapim isinden ayrilarak esi ve buyuyen ailesi ile birlikte daha ozgur bir yasam surmek tasarisindan soz etti. Cekle aldigi ucretini elbette ozleyecekti. Ne var ki emekli olmasi gerekiyordu. Muteahhit, iyi iscisinin ayrilmasina uzuldu ve ondan, kendine bir iyilik olarak, son bir ev yapmasini rica etti. Marangoz, kabul etti ve ise giristi, fakat gonlunun yaptigi iste olmadigini gormek pek kolaydi. Bastan savma bir iscilik yapti ve kalitesiz malzeme kullandi. Kendini adamis oldugu meslegine boyle son vermek ne buyuk talihsizlikti! ... Isini bitirdiginde isveren, evi gozden gecirmek icin geldi. Dis kapinin anahtarini marangoza uzatti. "Bu ev senin" dedi, "Sana benden hediye" . Marangoz, soka girdi. Ne kadar utanmisti! Keske yaptigi evin kendi evi oldugunu bilseydi! O zaman boyle yapar miydi hic! Bizim icin de bu boyledir. Gun be gun kendi hayatimizi kurariz. Cogu zaman da, yaptigimiz ise elimizden gelenden daha azini koyariz. Sonra da, soka girerek, kendi kurdugumuz evde yasayacagimizi anlariz. Eger tekrar yapabilsek, cok daha farkli yapariz. Ne var ki, geriye donemeyiz. Marangoz sizsiniz. Her gun bir civi cakar, bir tahta koyar ya da bir duvar dikersiniz. "Hayat bir kendin yap, tasarimidir" demistir biri. Bugun yaptiginiz davranislar ve secimler, yarin yasayacaginiz evi kurar. Oyle ise onu akillica kurun. Unutmayin... Paraya ihtiyaciniz yokmus gibi calisin. Hic incinmemis gibi sevin. Kimse izlemiyormus gibi dans edin. Ve lutfen, bu sozleri arkadaslariniza iletin. Ben ilettim