bir hikaye

Oturuyorum gozlerim kapali, dusunuyorum bir hayal kuruyorum. Seninle bizim yasadigimiz evi dusunuyorum. Sabah, ben erkenden uyaniyorum. Hazirlanip disari cikacagim. Hazirlik yapmamiz gerek aksama misafirlerimiz var. Once guzel bir dus aliyorum, sonra giyiniyorum. Sen hala daha misil misil uyuyorsun. Seni uyandirmak istemiyorum. O kadar guzelsin ki bunu sana anlatamam.
Disari cikiyorum arabamizin anahtarlari elimde, otoparka giriyorum ve yavas vayas arabanin yanina yanasip kapiyi aciyorum. Guzergah en yakin market... Gerekli alisverisi yapmam fazla surmuyor. Geri donus yoluna giriyorum. Bir sey mi unuttum acaba... Yolun kenarinda bir cicekci var. Arabayi saga cekiyorum ve cicekciye girerek senin icin sari bir gul aliyorum. Sonra tekrar arabaya, geldigim yoldan geri donerek tekrar eve donuyorum. Ve kapidan iceri girerken “hayatiiim” diye sesleniyorum sicak ve marur bir sesle.. Fakat sen halen daha guzellik uykundan uyanmamissin. Cicegi yanima aliyorum. Kucuk bir not “ uyandirmaya kiyamadim “ Bassucuna birakiyorum. Sana bagliligin bir ifadesi... Mutfaga gecip kahvaltilik bir seyler hazirlamaya koyuluyorum. “ Askim uyandiginda her sey hazir olmali “ diyorum kendi kendime.. Biraz domates, peynir, salam.. Kahvalti sofrasinin kalabalik olmasini istemiyorum.. Oranin kalabaligi biz olmaliyiz.. Cay evet simdi cay hazirlaniyor. Hmmm.. Bide rafadan yumurta.. Simdi oldu... Soframiz hazir.. Bu arada senin uyandigini farkedemiyorum. Oysa seni hissetmek isterdim.. Herseyinle.. Sessizce ben hazirlik yaparken sen arkadan sariliyorsun.. “ Canim benim, seni seviyorum.. “ diyorsun bana “ bende .. bende seni seviyorum...” Mutluyuz ikimizde, cunku mutlulugumuza golge dusurecek hic bir sey yasamadik, cunku birbirimize sevgiyle bagliyiz, cunku bizim tek guvencemiz yine ikimiziz.. Eeee ne de olsa bu dunya bizim kendi dunyamiz, ve bunu biz kurduk. Kendimiz icin, cocuklarimiz icin.. Kimsenin mutlulugumuzu engellemesine izin veremeyiz. Birbirimize o kadar cok guveniyoruz ve o kadar cok bagliyiyz ki nikah islemlerini bile onemsemiyoruz. “Off allahim biz simdi haftaya Cuma evleniyormuyuz” diyerek birbirimize guluyoruz, sonrada “ ne gerek vardi ki biz boyle iyiydik” diyoruz. Birbirimize ve kendimize guveniyoruz...
Simdi is vakti, seni yalniz birakmak istemiyorum. Masayi toparlamak icin birbirimize yardim ediyoruz. “Keske bitmeseydi..” diyoruz birbirimize bakip ama biz bunlari surekli yasiyoruz. Ben cikis kapisina dogru yavasca yaklasirken sen arkamdan geliyorsun. Elimi tutuyorsun surekli beni birakmak istemez gibi bir halin var. Biraz da yaramazsin tabi ama bu cekilir bi durum.. Bana skica sariliyorsun..
“- Aksama gec kalma..
- Peki canim..
- Biliyorsun misafirlerimiz var...
- Hihim biliyorum canim..
- Seni seviyorum canim..
- Bende ben de seni seviyorum..
- Gitmeni istemiyorum.. Ne zaman bitecek bu isler.. Ne zaman seninle....”
Elimi yuzune uzatiyorum ve isaret parmagimla dudagini engelliyorum..
“ -Sss bana simdi oyle bir hediye ver ki hayatimin bir anlamini oldugunu, gittigim yerde basarili olmak icin bir sebebim oldugunu, ve kendime dikkat edip her zaman geri donmem icin mutlak bir sebep oldugunu bana unutturmasin..
- Iste hediyen canim..”
Yogun bir dudak temasindan sonra disari cikiyorum.. Dis kapidan da ciktiktan sonra yavasca geri donup pencereye bakiyorum.. Ordan masum bir ifade ile beni izliyorsun.. Oeylece duruyorum bana sanki bir daha geri donmeyecekmisim gibi bakiyorsun.. “Uzgunum canim ama bizim ve cocuklarimizn gelecegi icin gitmem gerek “ diyorum ve hizla yola koyuluyorum. Of Allah’im yapilacak cok is var.. Ama sen hep aklimdasin.. Dudagimda oyle bir iz birakmissin ki ne yapacagimi, nereye gidecegimi, kendime nasil dikkat edecegimi iyi biliyorum. Insanlar sokaklarda, bir adam var kosuyor.. sanirim isine gec kalmis.. Bende gec kalmamaliyim. Su gaza biraz daha bassam iyi olacak.. Bir an once gidip islerimi halletmeli ve sana geri donmeliyim. Ne kadar guzel bir hayat.. Senin aklinda ben, benim aklimda sen.. Evet bu hayatin guzelliginin; senin icin ben, benim icin de sen oldugunu hatirlayarak hizimi biraz daha arttiriyorum........
......Evet sonunda... Paydos.. Bu gunku is bitti.. Ama onumde cok gunler var.. Simdi donus yolundayim.. Fakat o da ne ? Telefon caliyor.. Sanirim gec kaldim..
“
- Efendim
- Hayatim nerdesin?
- Yoldayim canim geliyorum..
- Tamam canim, seni ozledim ve misafirlerimiz de geldi..
- Anlasildi komutanim..
- Hmmm.. Bunun bir de cezasi olacak tabi..
- Anlasildi komutanim..
- Seni bekliyoruz..
- Tamam canim geliyorum. “
Allahim nasil gec kalirim.. bir an once gitmeliyim.. Hizimi arttirip vitesi yukseltiyorum.. Calistigim is alaninin sinirlari icerisindeyim. Yol karanlik.. Ne bir sokak lambasi ne karsidan gelen ne de beni takip eden bir arac var.. Daha fazla gec kalmamaliyim.. Bir vites daha yukari.. sanirim bu dort oldu.. Hmm dikkatli olmam gerek.. Sanirim bu yoldan bir tanker gecmis.. Yolda boylu boyunca uzanan bir yag seridi var.. Arada bir serit kesiliyor tekrar basliyor......Aman Allah’im....
.......O hicbir seyden habersizdi.. Bildigi tek sey askinin yolda oldugu ve her an icin kapiyi acabilecegiydi.. Misafirleri ile ilgilenmesi gerekiyordu.. Ablasi gelmisti esiyle birlikte... Tatli bir muhabbetin ortasindaydilar.. Birden bir kapi sesi duyar gibi oldu.. Yerinden firladi askim geldi diye.. Ama yok! gelen kimse yoktu.. Ablasi sordu ne oldu diye.. “Hiic sadece kapi acildi sandim..” ama gelen yok!.. Uzgun bir tavirla tekrar kalktigi koltuga geri dondu.. Onundeki sehpaya gozleri daldi.. Ve derin bir ic cekti.. “Off neden bu kadar gec kaldi?” Icinde nedenini anlamadigi bir endise vardi.. Ablasi “
- Neden bu kadar heyecanlisin bu aksam bakalim
- Hiic
- Pek te hic degilmis gibi
- Evet
- Nedir? Bir mujdemi var yoksa
- Nerden bildin ablacim?
- Sadece tahmin ettim. Bende mujde verecegim zaman boyle heyecanlanirim
- Evet bir mujdem var. Yani aslinda bunu ona dun aksam soyliyecektim ama Soyleyemedim bu mujdeli haberi sizinle beraber vermek istedim. Yani en azindan soylerken gucluk cekmemek icin
- Nedir mujden? Bizi bekletmezsin herhalde gerci ben tahmin eder gibi oldum ama sen yinede soyle
- Evet su bence de soyle bende meraklandim iyice
- Seyy.. Bir cocugumuz olacak
- Ne kadar guzel ama bunu ona soylemek bu kadar zormuydu?
- Heyecan ablacim heyecan
Kisa bir sessizlik oldu ve gozleri yine onundeki sehpaya daldi.. Yine bir ic cekti ve kendi kendine
- Yolunda gitmeyen bir seyler var
- Ne gibi?
- Bilmiyorum.. Icimde henuz anlam veremedigim bir huzun var
- Sanki bir seyler olacak gibi sanki.. sanki.....
- Dert etme bu kadar Su bende bir erkegim o da simdi senin yaninda olmak icin can atiyordur.. Sabirsizlaniyordur.. Hatta her an icin kapidan girebilir..
Yine bir sessizlik gozleri yine sehpa da bir ic cekis daha “ Ne oldu nicin hala gelmedi? “ Bir anda sehpa da odaklanarak goz bebekleri buyumeye baslar.. Ruhunun derinliklerinden gelen o aci kalbine tipki bir bicak gibi saplaniverir.. Artik huzunden eser yok.. Yuzu kasilmaya baslar.. Ellerini titreyerek gogsune dogru goturur ve kendine tipki sevgilisine sariliyormuscasina siki sikiya sarilmaya baslar ve kisik ve hizli bir sekilde nefes almaya baslar.. Ablasi ve enistesi saskinliktan dona kalmistir.. Her sey bir anda olur.. Aci giderek artiyor.. Yuzundeki ve nefesindeki kasilma hat safhada, bu sirada agizini sonuna kadar acip basini yukari kaldiriyor.. Ciglik atmak istiyor fakat sesi cikmiyor.. Gozlerindeki bugulanma yas damlalarina donustu bile yavasca yanaklarinda suzuluyor... Ablasi buyuk bir refleks ile yerinde firlayip omuzlarindan tutuyor.. Ve geri donup esine “
- Cabuk bir kolonya su falan bir seyler getir..
- Allah’im Su ne oluyor..
- Su yalvaririm cevap ver..
- Titremeye basladi cabuk oll
- Su konus beninle kendine gel ne olur..
Ve yavas yavas gozleri kapanmaya baslar.. Nefesindeki ve yuzundeki kasilma yavasca yumusar ve sanki son nefesini verircesine bir nefes birakir disari dogru.. Yavasca koltugun uzerine yigilir.. “ Iste kolonya geldi.. “ Ablasi ne oldugunu anlamadan ellerine bileklerine alnina kolonya surmeye onu kendine getirmeye cabalar ama nafile “ Su “ der boguk bir sesle gozlerini acmaz acamaz.. Sag elini hem korkuyla hemde titreyerek boynuna uzatir.. “ Aman Allah’immm!!!! “ “ Suuu!!” diye bir ciglik atar.. “ Olamaz hayir bu olamazzz “ fakat oldu. O oldu.. Nasil yada nerde oldugunuz onemli degildir.. Onemli olan bir sey varsa o da oldukten sonra nereye gideceginizdir..
Bu arada o! O bir daha o eve hic gelemeyecek.. Ve belki de hatirlayacagi tek sey aci bir lastik sesi.. Hepsi bu kadar.. Birbirini delicesine seven iki insan artik asla ayrilmayacaklar.. Hep beraber, hep birlikte olacaklar.. Ve orda sevdiklerini sevenlerini bekleyecekler.. Onlar artik sonsuza dek beraberler ... Ve mezar taslarinda dunya yok olana dek “Oyle birini sev ki sen olunce o yasamasin ” Yazacak..