SON(u)BAHAR

Geceden kalma huzunleri, derin umitsizliklerle sarmalayarak,dahasi kendi canimizi kendimiz acitarak kurek cekiyoruz omur denen deryalarimizda…Umutlarimizi,ilhamlarimizi,sevincle rimizi sandiklara saklayip devasa kilitler vurdugumuz yetmiyormus gibi bir de ucurumlardan yuvarliyoruz…..Ofkelerin acilari gunluk telaslarin isyanlari bastirdigi yapay duygulara adamisiz hissiyatlarimizi…Sevdalarin onune diktigimiz sutunlara zaman adini vermis,alisilagelmis tesellilerle doyurmusuz,duskun umutlarimizi….Tozlu raflarda unuttugumuz hatiralardan dem vurmaya ise, cesaretimiz bile kalmamis…Laf cambazi
olmaya dunden hevesli edalarda evirip ceviriyoruz soyleyemediklerimizi…
Tek tip testiler yapiyoruz her birimiz ayri ayri camurlardan….Ayri bicilen omurlerimizi ayni sekillendiriyoruz sanki….Hicbirimizin digerinden fazlasi kalmiyor, herkes gibi olmaya,olduktan sonra da oylece kalmaya hic itiraz etmiyoruz…P ek de bir sey katamadigimizi hayata,katlandigimiz acilardan sonra anliyoruz…Bi’bilsek bir kelebek edasinda yasanilasi hayatlarimizi daha kozasinda katlettigimizi…….iste o an eyvahlar dokulecek dudaklarimizdan ve biz cok pisman olacagiz yasayamadiklarimizdan…

*********************************************
SEVGILERIMLE.....